Trucks

Naar het hart van jungle in Borneo

Het onvoorspelbare weer en het ruige, uitdagende terrein van Borneo vereisen een uitstekende rijvaardigheid voor transporten in de mijnbouwsector.
Ervaar hoe het is om kolen te transporteren door de woeste jungle van Borneo in deze aflevering van Driver’s World.

Diep in de mijngroeve verplaatsen de machines zich als mechanische mieren, volhardend en onvermoeibaar. Er is een zwak geronk van machines te horen. Buiten de mijn is de mist zojuist opgetrokken en worden de met bossen bedekte bergen zichtbaar.

Onder in de mijn klinkt een krachtig gebulder. Het schrapende geluid van steen op staal, wanneer lading na lading kolen en aarde in de laadbak van de truck wordt geschept. Andreas Wahyudi wacht met zijn hand aan de versnellingspook een paar minuten tot zijn collega de zware lading heeft overgeheveld. 

Vervolgens drukt hij het gaspedaal in om voor de zoveelste keer omhoog te klimmen. “Het allerbelangrijkste is om gefocust te blijven, behoedzaam te opereren en te communiceren“, zegt hij.

De Susubang Mine is een bovengrondse groeve van 9.000 hectare in Oost-Kalimantan, het Indonesische gedeelte van het eiland Borneo. Hier wordt antraciet gedolven: een van de hardste en duurste kolen. 

De blootgelegde stukken kool zien eruit als zwarte, verticale strepen in de afgegraven aarde. Er wordt gebruikgemaakt van springstof en daarna worden de aarde en het gesteente tussen de lagen kool verwijderd. Elke dag brengt de 31-jarige Andreas de aarde met een Volvo FMX uit de groeve naar een dumplocatie 1,5 kilometer verderop. Het ruwe wegoppervlak en de zware lading tot maar liefst 27 ton, vereisen niet alleen robuuste bouwvoertuigen maar ook ervaren chauffeurs.

We weten nooit wat ons verderop te wachten staat. De aarde is in beweging en wat er op het ene moment uitziet als een weg, kan het volgende moment wat anders zijn.

Diepe sporen, stenen en grote kuilen in de klei maken de wegen in het gebied van de groeve moeilijk begaanbaar. Het landschap verandert voortdurend door de uitgegraven aarde, maar ook door aardverschuivingen en stortbuien. 

“Het terrein vormt de grootste uitdaging. De toestand van de wegen is van beslissende invloed op de veiligheid”, zegt Andreas.

Volgeladen trucks denderen voorbij en Andreas houdt het goed in de gaten. Opeens komt hij bij een kuil vol met water en grijpt hij het stuur met beide handen beet. De motor maakt volop toeren wanneer de truck een steile helling nadert en omhoog klimt. 

“Geen zorgen, deze motor is krachtig genoeg.“  

De communicatieradio geeft continu instructies over waar de lading moet worden gedumpt, vraagt naar de positie van Andreas en waarschuwt voor obstakels op de weg. In de groeve is communicatie zeer belangrijk. 

“We weten namelijk nooit wat ons verderop te wachten staat. De aarde is in beweging en wat er op het ene moment uitziet als een weg, kan het volgende moment wat anders zijn. Ik weet dat mijn collega´s mij op de hoogte houden, dus ik maak me niet druk”, zegt Andreas.

Tijdens een dienst verlaat Andreas nooit zijn truck, maar de constante communicatie via de radio, de toeterende claxons en de vriendelijke begroetingen van de tegemoetkomende chauffeurs zorgen ervoor dat hij zich nooit alleen voelt. 

“Het mooiste van dit werk is de nieuwe vrienden die ik heb gekregen”, legt Andreas uit.

Hij is afkomstig van Longkali in het oosten van Kalimantan en zit net als veel andere chauffeurs ver van zijn gezin. De afgelopen jaren heeft de enorme vraag naar zwart goud, vooral vanuit China, buitenlandse bedrijven aangemoedigd om steeds meer groeves in Kalimantan te openen. Ook is de vraag naar arbeidskrachten flink toegenomen. 

Andreas deelt de accommodatie op een kort busritje vanaf de groeve momenteel met 20 andere chauffeurs. Hij heeft zijn eigen kamer, eenvoudig gemeubileerd, met een matras op de vloer en posters van zijn voetbalidolen aan de muur. De meeste uren dat hij wakker is, brengt hij door in de chauffeurscabine en dat vindt hij prima.

 

Andreas is al vanaf 2005 truckchauffeur, en het afgelopen jaar werkte hij in de groeve. In het begin kreeg hij een speciale training van een andere chauffeur. 

“Het was eerst tamelijk onplezierig als de truck kantelbewegingen ging maken, maar daar ben ik nu aan gewend. De Volvo is echt heel comfortabel, dus ik maak me geen zorgen. Vergeleken met andere truckmerken zijn de vering en schokdempers in de cabine uitstekend”, zegt hij. 

Het is twaalf uur en tijd voor een lunchpauze op een afstandje van de groeve. De arbeiders eten in de schaduw de meegebrachte rijst op en steken een sigaret op terwijl de trucks op het parkeergedeelte staan.

In de hitte heerst totale stilte. De klei is strak aangestampt door de zware voertuigen die er verlaten uitzien in het krachtige, witte zonlicht. De modder is opgedroogd in de bandensporen en op de wielen, en kluiten modderige klei kleven aan het truckchassis. Er hangt een lucht van diesel en verschroeid rubber. Het werk gaat daarna de hele middag weer door.

De volgende dag ziet het er echter heel anders uit. Het heeft ´s nachts geregend, de bergen gaan schuil in de mist en de lucht is loodzwaar van de vochtigheid. 

“Het gaat een glibberig dagje worden”, zegt Andreas. Hij heeft zojuist met rijst en kip ontbeten in de kantine, waar het geurt naar pepers en olie. In het zachte ochtendlicht trekt hij zijn leren laarzen aan. 

Er waait een koele wind over de parkeerplaats en de aarde is een modderpoel. Andreas controleert snel zijn truck. Olie, filter, banden, remmen: alles ziet er goed uit. Hij trekt zich omhoog in de cabine, stapt op de bovenste trede uit zijn laarzen en maakt een aantekening. Vervolgens zet hij een technomuziekje op en leunt hij achterover om te wachten, en nog eens te wachten. 

Wanneer ik rijd, voel ik me belangrijk en trots.

In tropisch Borneo valt de moessonregen plots en hevig. Dat gebeurt regelmatig, maar is moeilijk te voorspellen. Na de regen moeten de wegen geschoven worden en wordt al het andere werk voor de veiligheid stilgelegd. 

“Anders lopen we de kans om in een greppel terecht te komen en te kantelen of te crashen. Nu is het helder weer, maar we weten dat de regen elk moment kan vallen.”

Het werk wordt ook stilgelegd bij mist en stof met slecht zicht. Dus wanneer het werken wel mogelijk is, werkt iedereen heel hard. Een Volvo-truck in deze groeve opereert 24 uur per dag en gaat wel 10 jaar mee. 

Als de zon opkomt en de mist optrekt, gaan de chauffeurs naar hun witte Volvo-trucks. Het geluid van de motoren is gestopt en de muziek uit de cabines van de chauffeurs vult de ruimte tussen de trucks. Een van de chauffeurs heeft het volume omhoog gedraaid en rekt zich uit, met zijn benen boven het geopende truckportier.

 

Het rijden in de groeve is slopend, waardoor vermoeidheid een van de grootste gevaren is. Er wordt dan ook regelmatig getest om na te gaan of de chauffeurs niet te vermoeid zijn. Andreas rijdt 11 uur per dag. Hij geeft toe dat het monotoon is om dezelfde rit van 18 minuten elke dag opnieuw te rijden. Dat wordt echter helemaal goedgemaakt door het gevoel achter het stuur.

“Wanneer ik rijd, voel ik me belangrijk en trots. Het vervult mij met tevredenheid”, zegt hij. 

Opeens krijgt hij het startsein en meteen start hij de motor. De zon staat al hoog aan de hemel boven de groeve. Aan het einde van de werkdag draait Andreas de wagen achteruit op zijn parkeerplek, waarna hij de motor uitzet en uit de cabine springt. De maan schijnt helder vanachter de vredige wolken, boven de hopen rode aarde, de vegetatie en de blauwe bergen in de verte. 

Mannen in blauwe shirts en helmen lopen van de kantine naar de trucks, gereed om aan de nachtdienst te beginnen. Andreas staat in het maanlicht. In Longkali was hij boer en vrachtwagenchauffeur. De kans op werk en geld verdienen bracht hem hierheen. Ook krijgt hij hier de mogelijkheid om zijn vaardigheden te ontwikkelen en carrière te maken.  

“In de toekomst wil ik, als ik het mij kan veroorloven, mijn eigen bedrijf beginnen in de transportindustrie en gebruikmaken van de ervaring die ik hier heb opgedaan. Wie weet”, zegt hij met een bescheiden glimlach op zijn gezicht, “koop ik op een dag wel mijn eigen truck.”

De truck

Volvo FMX voor veeleisende opdrachten, in de vorm van een 6x4 Scow end dumptruck 17M3 (voor deklaag), met een zescilinder D11A-lijnmotor van 10,8-liter die ­370 pk levert.

Toepassingen: Voor het transporteren van grond (deklaag, OB) in de ­Susubang Mine

Anderen bekeken ook

Laatste nieuws

Latest Press Release