"Ik werd meteen verliefd op het vrachtwagenchauffeurschap. Ik ben avontuurlijk ingesteld en het past echt bij mij om zo het kantoor uit te kunnen, in een vrachtwagen te stappen en het land te kunnen zien. Vroeger reed ik vaak over de weg (lange afstanden) en was ik vaak wel 11 dagen achtereen weg, maar dat vond ik niet erg. Als je onderweg bent, ervaar je echt een gevoel van vrijheid. Uiteraard heb je je eigen schema, maar zodra je dat eenmaal hebt bepaald, is de rest van de tijd voor jou."
"Dat was een hele uitdaging, maar ik wilde absoluut niet die ongezonde levensstijl aannemen die zo kenmerkend is voor vrachtwagenchauffeurs. Vanaf dag één at ik gezond en sportte ik regelmatig. Ik bedacht eenvoudige workouts die ik in mijn vrachtwagencabine kon doen en ik zocht plekken waar ik kon hardlopen in mijn vrije tijd. Ik heb zelfs voor mijn eerste ultramarathon van 160 km getraind terwijl ik vrachtwagenchauffeur was."
"Nu ben ik weer terug op kantoor, waar ik help met het werven van nieuwe chauffeurs. Ik kom vaak vrouwen – en ook mannen – tegen die zeggen: ‘Ik weet niet of ik dat ooit zou kunnen’, en dan denk ik: ‘Dat kan je zeker, probeer het gewoon eens’. Zoals bij elke baan is het een leerproces dat stap voor stap verloopt. In een van oudsher mannelijke sector kunnen werken en het werk net zo goed kunnen doen als een man, is ongelooflijk inspirerend."
"Eén ding zou zijn om meer vrouwelijke trainers te hebben. Ik had echt geluk toen ik begon dat ik een fantastische trainer had, want je zit wekenlang bij die trainer in de vrachtwagen en ik begrijp heel goed waarom sommige vrouwen zich daar ongemakkelijk bij voelen. Dus als we meer vrouwelijke trainers hadden, zou dat veel minder intimiderend zijn."