Trucks

In leven blijven op een van de gevaarlijkste wegen ter wereld

Voorzichtigheid, bekwaamheid en ervaring houden Juan Manuel Manrique al 45 jaar in leven op een van de gevaarlijkste wegen ter wereld. Dit is Paso de los Caracoles in Chili.
Paso de los Caracoles, Chili.
Paso de los Caracoles in Chili, een van de gevaarlijkste wegen ter wereld.

Paso de los Caracoles, oftewel de Slangenpas, is vernoemd naar de 29 bochten waarlangs trucks en auto's vanaf 800 meter boven zeeniveau naar de grensovergang met Argentinië rijden. Die ligt op een duizelingwekkende hoogte van maar liefst 3200 meter. In de winter maken ijs en meters sneeuw de beklimming en afdaling tot een hachelijke onderneming. In de zomer zuchten de remmen en motoren van de zwaar beladen trucks onder de meedogenloze hitte.

“Elke keer dat ik een ongeval zie, vraag ik me af waarom die chauffeur te hard reed en denk ik aan zijn familie die hem nooit meer zal zien”, zegt Juan Manuel Manrique terwijl hij de steile helling oprijdt. “Voorzichtigheid en respect, maar nooit bang zijn, dat heb ik van mijn vader geleerd en dat heeft tot nu toe altijd gewerkt.”

Hij neemt de volgende bocht extra ruim om plaats te maken voor een truck die naar beneden naar de vallei rijdt. De chauffeurs zwaaien en groeten elkaar vriendelijk door het open raam. Bij bocht nummer 10 wijst hij naar de restanten van een container op de helling tussen bocht 10 en 12. Hij vertelt dat de chauffeur van de truck te snel naar beneden reed met een lading wijn uit Argentinië. De oplegger kantelde en trok de trekker met zich mee.

“De chauffeur bracht het er levend vanaf door uit de truck te springen net voordat deze naar beneden rolde. Hij brak verschillende botten en was zwaar gewond”, zegt hij met een ernstige blik op zijn gezicht. “Maar hij leeft tenminste nog.”

Voorzichtigheid en respect, maar nooit bang zijn, dat heb ik van mijn vader geleerd en dat heeft tot nu toe altijd gewerkt.

Zijn ogen blijven voortdurend op de weg gericht terwijl hij langs de steile bochten naar boven klimt in de Chileense Andes richting Argentinië. Elke bocht heeft een nummer. Bocht nummer 17, waar de meeste dodelijke slachtoffers zijn gevallen, heeft de bijnaam ‘Curva de la muerte’ oftewel ‘Bocht van de dood’. Zijn ogen vernauwen zich een beetje als hij langs het bord rijdt, maar hij blijft geconcentreerd. Hij wijst naar verschillende plaatsen waar ongevallen plaatsvonden; sommige recentelijk, andere langer geleden. Veel van de onfortuinlijke chauffeurs waren persoonlijke vrienden en er blijkt een soort broederschap te bestaan tussen de chauffeurs die vaak deze belangrijke grens tussen Chili en Argentinië overschrijden.

Dit is de kortste route tussen de haven van San Antonio ten westen van Santiago in Chili en Mendoza in Argentinië, en verder naar Brazilië. Dus de weg is van levensbelang voor de logistiek in de regio. Goederen van over de hele wereld, van bananen uit Ecuador tot glimmende nieuwe auto's uit Azië, alles komt over deze weg. Vandaag is de gekoelde trailer van Juan Manuel geladen met 25 ton bananen die zijn bestemd voor Mendoza. Dankzij het koppel van de motor en de soepele versnellingsbak kan hij al zijn aandacht richten op de gevaarlijke weg.

Juan Manuel (64) rijdt al 45 jaar met trucks door heel Zuid-Amerika. Zijn vrouw en vier volwassen kinderen blijven achter in zijn thuisstad Mendoza, Argentinië, wanneer hij onderweg is. Hij denkt veel aan hen, maar zijn familie troost zich met de gedachte dat hij nooit een ongeluk heeft en dat het voor hem het allerbelangrijkste is om naar huis te gaan en hen weer te zien.

“De houding van de bedrijfseigenaar heeft een grote impact op de ongevalsstatistieken”, legt hij uit. “Sommige eigenaren vinden de chauffeur niet belangrijk en zetten die erg onder druk. Ook is het materiaal oud en versleten en dat leidt tot meer ongevallen.”

Hij legt uit dat het bedrijf waarvoor hij rijdt, nooit ernstige ongevallen heeft gehad terwijl het een van de grootste bedrijven is die actief zijn op de route tussen Chili en Argentinië. De eigenaar is zeer betrokken bij zijn chauffeurs.

“Wanneer de eigenaar belt om te vragen hoe het met je gaat en naar je familie vraagt, en echt belangstelling toont voor je welzijn, maakt dat een groot verschil onderweg”, aldus Juan Manuel. “Te veel druk is niet goed.”

Het bedrijf heeft 80 trucks en nog eens 30 in bestelling, en is gespecialiseerd in gekoelde transporten. Alle trucks zijn Volvo FH's en het bedrijf was het eerste in Chili dat de nieuwe FH aanschafte. De truck waarin Juan Manuel rijdt is een FH uit 2015 met 500 pk die net aan het bedrijf is geleverd. De truck heeft een I-Shift-versnellingsbak en een 6x2-asconfiguratie. Door het beleid één chauffeur – één truck wordt dit al snel een vertrouwde vriend op de weg. 

Mijn vader heeft me alles geleerd over trucks en ook over deze bergen.

“Deze nieuwe trucks hebben goed zicht, een prettige vering en uitstekende remmen. Het rijden is veel minder vermoeiend dan in de oude trucks”, legt hij uit. “Ze zijn ook veel veiliger. Ze zijn erg comfortabel om in te slapen. Als je de volgende dag wakker wordt, kun je goed uitgerust op pad. De bedden zijn comfortabel en deze trucks zijn echt een thuis onderweg. Ik heb met deze trucks nog nooit een dag ongepland stilgestaan vanwege een technisch probleem.”

Als de zon daalt om onder te gaan achter de bergen, maakt hij voor zichzelf langs de weg een maaltijd klaar van rundvlees en kip. Hij vertelt van de keren dat zijn vrouw met hem meeging op reis.
 

“Niemand kookt beter dan mijn vrouw”, zegt hij, “maar als we samen onderweg zijn, dan kook ik altijd. Dan kan zij uitrusten. Ik houd er niet van om in hotels te overnachten en in restaurants te eten. Mijn kookkunsten zijn veel beter en gezonder.”

Hij zit een tijdje in zijn stoel en kijkt uit over de bergen die al zoveel jaren zijn werkplek zijn en die hem vreugde en verdriet hebben gebracht. Over een paar jaar gaat hij met pensioen en kan hij al zijn tijd doorbrengen bij zijn vrouw in hun huis in het fraaie Mendoza.

“Mijn vader heeft me alles geleerd over trucks en ook over deze bergen.” Juan Manuel haalt herinneringen op. “Op een keer vertelde hij mij dat de Andes hier altijd zal zijn. Altijd. Wij gaan vroeg of laat dood. Maar de Andes blijft.”

De truck

Model: Volvo FH 500 I-Shift 2015 trekker met een 6×2 asconfiguratie.
Motor: 13-liter, zes cilinders met 500 pk en een koppel van 2.500 Nm bij 1.050–1.400 tpm.
Trailer: Amerikaanse koeltrailer van Utility met een capaciteit van 27,5 t.
Opdrachten: Gekoelde goederen van Chili naar Argentinië.

Anderen bekeken ook

Laatste nieuws

Latest Press Release