Trucks

De juiste richting kiezen

De kronkelige Tizi n’Tichka-bergpas in het hoge Atlasgebergte van Marokko roept bij chauffeurs een mengeling van emoties op. Voor Omar Ait Mbarek is de weg zijn thuis en tegelijk zijn kantoor.
Nationale weg 9
Nationale weg 9 ligt bijna op 2300 meter boven zeeniveau en is de hoogste bergpas van Noord-Afrika.

“Ik kan de pas ook achteruit rijden”, zegt de 61-jarige chauffeur lachend. Met bijna 2.300 meter boven zeeniveau is dit de hoogste bergpas van Noord-Afrika. Het 50 kilometer lange traject over rijksweg 9 biedt een adembenemend landschap van met sneeuw bedekte bergen, groene hellingen en verspreid liggende, schilderachtige dorpjes. Een authentieke Marokkaanse levensstijl die je in de steden nauwelijks terugvindt en waar veel toeristen op af komen. De pas van Tizi n’Tichka, wat “weidegrond” betekent in het inheemse Berber, is van strategisch belang voor de Marokkaanse economie. De weg verbindt Marrakesh met Ouarzazate, twee steden die jaarlijks miljoenen toeristen trekken en geliefde filmlocaties zijn van Hollywood tot Bollywood. 

Maar door de haarspeldbochten en de gevaarlijke en slecht beveiligde afgrond aan de ene kant, en het immer aanwezige gevaar van vallend gesteente aan de andere kant, met instortingen van de weg en veel roekeloze chauffeurs is een rit door de pas een zaak van leven of dood. Omar Ait Mbarek mag daarom met recht een beetje opscheppen: van zijn 44 jaar in de transportsector rijdt hij al ruim 30 jaar over deze weg, zonder één enkel ongeval. Hoe doet hij dat?

 

“Ik zet nooit de radio aan wanneer ik met de truck over deze weg rijd. In plaats daarvan let ik op het motorgeluid om te weten wat er gebeurt in mijn truck en op de weg. En ik doe het rustig aan: ik ben niet zo´n chauffeur die altijd alles zo snel mogelijk wil doen. Ik neem de tijd, slaap wanneer ik moet slapen, ook als dat betekent dat ik twee uur later aankom”, zegt hij terwijl hij een glas muntthee inschenkt in een parkeerhaven.

Na een stevige maaltijd met een stoofpotje van groenten en rood vlees controleert Omar Ait Mbarek zijn Volvo FH die brandstof vervoert van Marrakesh naar de afgelegen buitenpost Zagora, ten zuiden van Ouarzazate. 

Vanaf 1997 werkt Omar Ait Mbarek voor de Société Transport Marouane et Frères Ltd (STMF), een Marokkaans bedrijf dat is gespecialiseerd in het vervoer van brandbare producten. Hij is de oudste vrachtwagenchauffeur die bij het bedrijf in dienst is. “Ik had vorig jaar al met pensioen gemoeten, maar ze wilden me niet laten gaan! Ze stonden erop dat ik bleef. Ik ben hun meest betrouwbare chauffeur en train ook nieuwelingen”, zegt hij.

Omar Ait Mbarek begon als chauffeur in 1983, nadat hij 11 jaar als assistent had gewerkt voor truckers die hem de kneepjes van het vak bijbrachten. De eerste zware truck waarmee hij reed was een Volvo F88.

“Dit was de beste in die tijd, maar de remmen konden oververhit raken op steile wegen. Nu kan zijn nieuwe Volvo FH maximaal 27 ton vervoeren en met dezelfde snelheid rijden op hellingen en afdalingen. De trucks zijn tegenwoordig veel comfortabeler omdat ze zijn voorzien van een goede cabine. Vroeger sliep ik onder het stuur”, zegt hij.

De cabine is een noodzakelijke schuilplaats, vooral in de winter als hevige sneeuwval het verkeer tot stilstand kan brengen, soms wel voor enkele dagen. Wanneer Omar Ait Mbarek het dorpje Toufliht passeert, vertelt hij hoe het verkeer in 1998 een week lang stil lag door de sneeuw.

Ik zet nooit de radio aan wanneer ik met de truck over deze weg rijd. In plaats daarvan let ik op het motorgeluid om te weten wat er gebeurt in mijn truck.

“We hadden geen voedsel en geen dekens. Niemand kwam ons te hulp. Ons enige redmiddel was deze bar met open haard: de eigenaar profiteerde door de chauffeurs brood te verkopen tegen vijf maal de normale prijs”, zegt hij met een grimas.

Wanneer hij het gevaarlijkste deel van de bergpas nadert, verandert de stemming van Omar Ait Mbarek. Hij wijst naar een gsm-mast en beschrijft een verschrikkelijke ervaring. Begin september 2012 raakte de chauffeur van een bus midden in de nacht de controle over het voertuig kwijt, waardoor de bus een vrije val van 150 meter maakte. Tweeënveertig mensen kwam om het leven en 25 andere liepen letsel op.

 

“In de ochtend reed ik langs de ongeluksplaats. De bus was helemaal aan flarden gescheurd. Dat ongeluk spookt nog steeds door mijn hoofd, en ik mag hopen nooit meer zoiets te zullen zien.”

De politie vertelde dat het ongeluk had plaatsgevonden omdat de bus meer mensen vervoerde dan de bedoelde capaciteit. Het was het dodelijkste wegongeval in de geschiedenis van Marokko waar jaarlijks zo’n 4.000 mensen overlijden bij verkeersongevallen. De staat heeft fors geïnvesteerd in het ontwikkelen van het wegennet en verkeersregels, maar de critici zeggen dat de infrastructuur in afgelegen gebieden als Tizi n’Tichka is vergeten.

Je wilt hier gewoon geen ongeluk krijgen: als je niet omkomt bij de val, doen ambulances er te lang over om op tijd te komen en in een omtrek van ruim honderd kilometer zijn er geen goede ziekenhuizen.

“Je wilt hier gewoon geen ongeluk krijgen: als je niet omkomt bij de val, doen ambulances er te lang over om op tijd te komen en in een omtrek van ruim honderd kilometer zijn er geen goede ziekenhuizen”, zegt Omar Ait Mbarek en hij voegt eraan toe: “Wat voor mij telt, is in de eerste plaats mijn eigen veiligheid en die van de mensen die voor mij rijden, mijn kinderen, het op tijd opzeggen van mijn gebeden, schoon blijven en zorgen dat ik anderen geen letsel toebreng. Ik heb nog nooit de dood van iemand veroorzaakt of iemand letsel toegebracht. Mijn leven is goed en ik slaap met een zuiver geweten.”

Omar Ait Mbarek is geboren in een dorpje diep in het Atlasgebergte. Hij kreeg door een gebeurtenis in zijn tienerjaren toevallig de kans om een loopbaan te beginnen die zijn passie werd. Toen hij 16 was, reed er een truck door zijn dorp die de lading van de kraan liet vallen. Hij schoot de chauffeur meteen te hulp. Deze was zo onder de indruk dat hij hem een baantje als assistent aanbood voor 15 dirhams per maand.

“Het rijden op een truck was het enige werk, niet alleen voor mij maar voor veel inwoners in de regio. Trucks en bussen brachten leven in de dorpen om ons heen”, zegt hij en voegt eraan toe:

“Het rijden geeft me een gelukzalig gevoel. Het werkt als een drug om op de weg te zitten, medechauffeurs tegen te komen en informatie uit te wisselen. Voor mij is het een ontsnappingsmiddel om op deze bergwegen te rijden met de zekerheid dat ik daarin al deze jaren geslaagd ben, zonder ongevallen en zonder anderen schade te berokkenen.”

Société Transport Marouane et Frères Ltd

Eigenaar: Mohamed Asli, General Manager.
Aantal medewerkers: 365
Bedrijf begonnen in: 1996
Belangrijkste klanten: Shell, Total Morocco.
Totaal aantal voertuigen: 283
Aantal Volvo-trucks: 236
Belangrijkste vracht: aardolieproducten 

Anderen bekeken ook

Laatste nieuws

Latest Press Release