Transportinformatie

Rijden met gevaarlijke ladingen door het bergachtige zuiden van Brazilië

2019-05-14 | 6 min. om te lezen | 6 min. om te lezen

De bergwegen in het zuiden van Brazilië mogen dan prachtig zijn, ze zijn ook gevaarlijk. Wanneer truckchauffeur Aldinan Cézar Rodrigues zijn uiterst corrosieve chemicaliën vervoert in de regio, vertrouwt hij op zijn Volvo VM en zijn veiligheidstraining.

De bergachtige staat Santa Catarina in het zuiden van Brazilië is niet zo beroemd als de spectaculaire stranden en jungles van het land. Toch is de Serra Catarinense net zo mooi. Aan de natuurlijke pieken, ravijnen en rivieren heeft de mens boom- en wijngaarden en pittoreske dorpjes toegevoegd. Het gebied staat in Brazilië bekend om zijn appels en vanwege het frisse klimaat dat afwijkt van de rest van het land. Toeristische accommodaties hebben vaak de woorden “koud” en “sneeuw” in hun naam.

Dit is het domein van Aldinan Cézar Rodrigues. Hij werd geboren in Otacílio Costa waar de meeste van zijn familieleden wonen. Het is ook de plek waar zijn droom ontstond om truckchauffeur te worden. Zijn vader en oom reden allebei met een eigen truck en Aldinan en zijn neef gingen vaak mee op hun ritten. “Dat vond ik geweldig”, herinnert Aldinan zich. “De vrijheid van de weg, nieuwe plaatsen zien en andere mensen ontmoeten, dat was de reden dat ik ook chauffeur wilde worden.”

Hij spreekt liefdevol van een jeugd vol met kenmerkende plattelandsgeneugten zoals bomen klimmen en zwemmen in de rivier.

“De natuur betekende alles voor mij. Dat is nog steeds zo. Tegenwoordig ga ik zo vaak mogelijk met mijn gezin naar buiten, om te vissen of gewoon te genieten in ons buitenhuis.”

Aldinan is 50 en rijdt inmiddels al 20 jaar als truckchauffeur. Toen hij jonger was, werkte hij enkele jaren in de grote stad in de bouw, maar hij ging steeds terug naar deze regio en het werk dat hij het liefste doet. Op twaalf kilometer van zijn huis in Palmeira is zijn werkgever Silpar gevestigd, de logistieke divisie van het chemiebedrijf Avanex. Na het laden van een tank vol zwavelzuur voor de metaalverwerkende industrie of aluminiumsulfaat voor waterzuiveringsinstallaties, gaat Aldinan op weg.

De schitterende natuur van dit deel van Brazilië maakt het rijden extra plezierig, niet in het minst op de SC-390. Deze weg doorklieft de bergketen Serra do Rio do Rastro en zigzagt omlaag van een hoogte van zo'n 1.400 meter naar zeeniveau en naar de grote steden langs de kust van Santa Catarina. De rit omhoog en omlaag door de bergketen trekt veel toeristen op de motor uit Brazilië en omringende landen als Uruguay en Argentinië. Maar, zo zegt Aldinan Cézar Rodrigues, de weg is alles behalve de droom van elke chauffeur.

“Ik heb chauffeurs gezien die in paniek raakten toen ze de Serra Rio de Rastro voor het eerst zagen. Ze stopten bij de eerste scherpe bocht en liepen gewoon weg van hun truck.”

Aldinan zegt dat hij zelf nooit heeft geaarzeld bij het rijden op de SC-390 of andere wegen in het gebied. Dat betekent niet dat hij het gevaar niet ziet. “Bij het rijden op steile en bochtige wegen gaat mijn alertheid omhoog. De truck is zwaar en de lading is gevaarlijk. Als ik opeens een andere truck tegenkom in een krappe bocht, kan dat gevaarlijk zijn voor beide trucks. Het is wel wat anders dan het vervoeren van appels of planken”, zegt hij.

Aldinan en zijn collega's hebben een speciale training gevolgd voor het rijden met deze ladingen. “We leren hoe elk product werkt, en wat voor effect het heeft op de natuur. Hoe elk product onschadelijk moet worden gemaakt als het in contact komt met de natuur”, zegt hij en hij legt uit: “Alle producten hebben op een bepaalde manier effect op lucht en water. Als je chemicaliën vervoert, rijd je niet alleen met je vracht van A naar B, maar moet je op de hoogte zijn van het product, zodat je bij een ongeval weet of je de politie of de brandweer moet bellen, of dat het gebied moet worden afgesloten. Gelukkig heb ik in de bijna 20 jaar dat ik dit werk doe, geen ongevallen meegemaakt”, zegt hij.

Toevallig eindigt de rit van Aldinan over de SC-390 vandaag bij het punt waar de afdaling begint. Oranje pylonen met knipperlichten leiden Aldinan naar een politieagent, die uitlegt dat er een tijdelijke stop is voor alle trucks van meer dan zes ton. De Volvo VM 330h van Aldinan weegt 6,5 ton.

“Hoe je het ook bekijkt, het hele land is afhankelijk van truckchauffeurs. Alles wat je ziet, alles wat je eet en alles wat je aanhebt, het wordt allemaal door ons geleverd.”

De reden voor de stop is dat er verderop in de weg omlaag grote scheuren in het asfalt zitten. Weken van constante regen verhogen het risico op ongevallen voor zwaardere voertuigen.

Aldinan maakt zich niet druk over het nieuws. Hij zal gewoon een alternatieve route naar beneden moeten vinden. Na zijn benen te hebben gestrekt en vanaf het uitkijkpunt van het landschap te hebben genoten, kruipt Aldinan weer achter het stuur om een andere weg te zoeken. “Daarom houd ik nog steeds van dit werk. Elke dag is anders en je komt altijd wel voor verrassingen te staan”, zegt hij.

Bij de afdaling naar zeeniveau over een stoffige landweg vermijdt Aldinan dan wel het gebarsten asfalt van de SC-390, maar voor het passeren van tegemoetkomend verkeer is er zeer weinig ruimte beschikbaar. En deze wegen zitten ook nog eens vol gaten van diverse omvang.

“Op deze onverharde wegen met veel niveauverschillen en smalle bruggen ben ik heel blij met deze truck. Het rijden is uiterst comfortabel. Een goede werkomgeving”, zegt Aldinan, die tientallen jaren ervaring heeft met het rijden in Volvo-trucks. “De eerste Volvo waarmee ik reed, was de kleine NL 340. Die was erg sterk, maar vergeleken met de Volvo VM waarmee ik nu rijd, is het verschil wel enorm”, zegt hij.

Op zijn omweg rijdt Aldinan zo dicht langs de appelboomgaarden dat hij soms zo een appel zou kunnen plukken als hij zijn arm uit het raam zou steken. Hoewel de afdaling niet zo groots is als over de SC-390, biedt ook de alternatieve route allerlei natuurschoon. Wanneer hij de motor even uitzet om te pauzeren, is er geen enkel geluid te horen behalve het zachte ruisen van de bladeren en het karakteristieke hoge gepiep van de seriemavogels.

Wanneer hij nadenkt over zijn rol in het grotere geheel van de transportsector, vindt Aldinan dat chauffeurs in Brazilië in het algemeen niet de erkenning krijgen die ze verdienen. “Hoe je het ook bekijkt, het hele land is afhankelijk van truckchauffeurs. Alles wat je ziet, alles wat je eet en alles wat je aanhebt, het wordt allemaal door ons geleverd.”

Silpar Transportes Rodoviários Ltda

Opgericht in:
2001.

Eigenaar:
Grupo Avanex.

Aantal werknemers:
24 chauffeurs en 5 kantoormedewerkers.

Aantal trucks:
26, waarvan 24 Volvo's.

Volvo-truckmodellen:
VM260, VM330, VM270, FH440, FH460, FH540.

Voertuigcombinatiegewicht:
41 ton.

Voornaamste vracht:
Chemicaliën voor de metaalverwerkende industrie en waterzuivering.